Ένα ποίημα που έγραψε η αγαπημένη μου φίλη Στέλλα.
Πρώτη δημοσίευση εδώ! © 18-06-2007 @ 02:11
(Για να μην οικειοποιούνται ως ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ διάφοροι Bloggers που κυκλοφορούν αδέσποτοι τριγύρω!)
Από τα πιο υπέροχα που έχω διαβάσει!!!!
~~~
Το ποτάμι πάντα κόκκινο επιστρέφει
Με μια βασανιστική επιμονή
επιβραδύνει τη σκέψη στα αναγκαία
Τρίχρωμη η αγάπη
Τριήμερη η απόδραση
Τριμερής η συμφωνία
Κι ένας κόκκος άμμου στο παπούτσι
σε φέρνει πίσω… και πιο πίσω
Το κυανό χαμόγελό σου
ήταν ακόμη εκεί
σκαλισμένο στο μεγάλο βράχο
Τότε, είχες γελάσει
με την επιμονή μου
να χαράζω την ευτυχία
σε σκληρές επιφάνειες
άφθαρτες
Έλεγες, πως τα κύματα σου
θα εξαφανίσουν τα σημάδια
στην πρώτη φουρτούνα
Κι όμως!
Ήταν ακόμη εκεί
το χθες χαραγμένο
σαν χθες ειπωμένο
λατρεμένο
Ένα μόριο κόκκινου φωτός κι εγώ,
επιστρέφω
από κει που άγγιξαν οι μέρες
τα θαλασσινά μου δάχτυλα
Έφτιαξα πάλι καράβι
Ξύνοντας μια φλούδα γέρικου πεύκου
ξεβρασμένη στη στεριά
- ιστίο η μοναχική ελπίδα του-
Το ‘ριξα στο πέλαγος
…κι έφυγα
Στο ρυθμό της ενήλικης ζώνης
θερινού συνωστισμού
επέστρεψα
…μ’ ένα δυνατό φρενάρισμα
Πηγή: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=53009
