Σάββατο 20 Μαρτίου 2010


Ξεχασμένο παράμυθι
όνειρο στο παρελθόν
πες μου τι απόψε λείπει
να στο φέρει το παρον

Μιά εικόνα στην ουσία
έχει γίνει απουσία
να ζητάει για φαντάσου
όσα έγιναν δικά σου

Ώρα πέντε ξημερώνει
στο μπαλκόνι πάντα μόνη
και στη φύση ένας ήχος
απονιά πάντα και ρίγος

Πιά δεν έχει σημασία
άμα ζεις χωρίς θυσία
έχει πέσει τόσο χιόνι
φύγε τώρα που νυχτώνει

Πάλι παραμιλητό μου
έγινε και με σκοτώνει
η δική σου απουσία
μέρα νύχτα με ματώνει

Κλείσ' τα μάτια σου και φύγε
όπου θες να μείνεις,μείνε
πιά δεν έχει σημασία
άμα ζεις χωρίς θυσία

Ήσουν ψέμα πίστεψέ το
να το λες για να ανασαίνω
κάθε γέλιο και ένα δάκρυ
σκοτεινό αγάπης χάδι...

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010


Και ειν' ο δρόμος όμορφος όπως τότε που είμασταν παιδιά...
παίζαμε,χτίζαμε όνειρα στη θάλασσα με καταγάλανη αγκαλιά.Μη!Μην ακούς τον άνεμο.Δεν υπάρχει. Μονάχα ο ήλιος λάμπει στην έρημη ερημιά..Μόνο τα μάτια σου το φως μου δυναμώνουν.Στο φως όπου τα ''θέλω'' ανταμώνουν!..και μετά..καληνύχτα...