...Η Λάορι....
Καλοκαιρινή νύχτα ‘’ξημερωμένη’’......
Η απαλή μελωδία, κραυγή δυνατού πόθου να λαχταρά το άπειρο του ορίζοντά σου!
Η απαλή μελωδία, κραυγή δυνατού πόθου να λαχταρά το άπειρο του ορίζοντά σου!
...ποτέ κανείς δεν έμαθε τα << ΓΙΑΤΙ >> του παραμυθιού!...
...Ο εαυτός μου μπορώ να είμαι μόνο μαζί σου ή μόνο στη μοναξιά μου!...
...Τι να λέει πάλι η θάλασσα;;; ....Πόσα κύματα απόψε μιλούν;;;
...Γιατί χάθηκε το κόκκινο φεγγάρι μας;;;... Και γιατί ο έρωτας ποτέ δεν θα χαθεί;;;;...
...Γιατί χάθηκε το κόκκινο φεγγάρι μας;;;... Και γιατί ο έρωτας ποτέ δεν θα χαθεί;;;;...
...όπου μαύρα γράμματα.... Στο κόκκινο στενάζει!...
Και είναι στο ''Σ’αγαπώ'' ... όπου η πένα δάκρυ στάζει!...
Και είναι στο ''Σ’αγαπώ'' ... όπου η πένα δάκρυ στάζει!...
Γιατί ήλιε μου.. Γιατί μισείς τις νύχτες;;
Κι αν λάμπεις, κι αν γελάς...
Το φεγγάρι έχει την μοναδική ομορφιά του!
Δεν σε πληγώνει ήλιε μου! ... Τις νύχτες ταξιδεύεις...
Κι αν λάμπεις, κι αν γελάς...
Το φεγγάρι έχει την μοναδική ομορφιά του!
Δεν σε πληγώνει ήλιε μου! ... Τις νύχτες ταξιδεύεις...
Ήταν εκείνη η νύχτα! ...
...Η ‘’ξημερωμένη’’ νύχτα στην αρχή του πενταγράμμου της σιωπής.
...Η ‘’ξημερωμένη’’ νύχτα στην αρχή του πενταγράμμου της σιωπής.
...ποτέ κανείς δεν έμαθε τα "ΓΙΑΤΙ" του παραμυθιού!...
...Εσύ έχεις κάτι από τη μοναξιά μου...
...Έκλεισες το παράθυρο και χάθηκες....
...Πριν χαθεί το Καλοκαίρι...πριν χαθεί η ζωή!...
...Πριν χαθεί το Καλοκαίρι...πριν χαθεί η ζωή!...
